Na drodze wiary chrześcijańskiej jedna z najgłębszych koncepcji, z jakimi się spotykamy, jest przedstawiona w „owocach Pisma Świętego”. Te dziewięć cnót, jak opisano w Liście do Galacjan 5:22-23, stanowi kamień węgielny naszego duchowego wzrostu i odzwierciedla naszą przemianę w Chrystusie. Istotą Pisma Świętego nie jest jedynie poznanie owoców ducha, ale zrozumienie, w jaki sposób te owoce manifestują się w naszym codziennym życiu. Dzięki pilności, modlitwie i łasce Bożej jesteśmy zdolni do wydania tych owoców, którymi są miłość, radość, pokój, wyrozumiałość, życzliwość, dobroć, wierność, łagodność i samokontrola.
Jako wierzący, którzy pragną ucieleśnić nauki Chrystusa i ukazać Jego obecność w otaczającym nas świecie, owoce pism duchowych służą jako wzór. Kiedy pozwalamy się prowadzić Duchowi Świętemu, te owoce stają się widoczne – nawet w najmniejszych aspektach naszego życia. Pomyśl o tym w ten sposób: owoce to nie tylko cnoty, do których dążymy. Zamiast tego są dowodem życia oddanego Bogu – zewnętrznym wyrazem wewnętrznej wiary. Głębsza eksploracja pism świętych odkryje, w jaki sposób te boskie cechy mogą stać się integralną częścią naszego życia, przemieniając nas i wpływając na ludzi wokół nas.
Miłość w owocach Ducha Świętego
Biblia uczy nas w 1 Liście do Koryntian 13:4-7, że miłość jest cierpliwa, życzliwa, nie zazdrości ani nie chełpi się, nie jest pyszała, nie zniesławia innych, nie jest zapatrzona w siebie, nie unosi się łatwo i nie zapisuje swoich poczynań. błędy. Miłość zawsze chroni, zawsze ufa, zawsze pokłada nadzieję, zawsze wytrwa. Te cechy miłości nie są jedynie zbiorem wskazówek, których należy przestrzegać, ale odzwierciedleniem Bożej natury wobec nas.
Jako chrześcijanie jesteśmy wezwani do ucieleśniania tego rodzaju miłości w naszym codziennym życiu. Mamy kochać Boga całym sercem, umysłem i duszą, a naszych bliźnich jak siebie samych. Ta miłość to nie tylko emocja czy uczucie, ale świadomy wybór postępowania w sposób odzwierciedlający miłość Boga do nas. Jest ofiarna, bezwarunkowa i przemieniająca.
Kiedy pozwalamy Duchowi Świętemu działać w naszym życiu i wydawać w nas owoce miłości, stajemy się agentami Bożej miłości w świecie, który jej rozpaczliwie potrzebuje. Nasze słowa, czyny i postawy stają się świadectwem mocy Bożej miłości, która zmienia życie oraz przynosi uzdrowienie i odnowę. Miłość, jako pierwszy owoc ducha, nadaje ton wszystkiemu, co następuje, przenikając każdy aspekt naszej istoty i wpływając na to, jak odnosimy się do Boga i innych.
Radość i pokój
W Liście do Rzymian rozdział 14, werset 17 apostoł Paweł pisze: „Albowiem królestwo Boże to nie jedzenie i picie, ale sprawiedliwość, pokój i radość w Duchu Świętym”. Werset ten podkreśla, że prawdziwa radość i pokój wynikają z bycia w zgodzie z wolą Bożą i poddania się prowadzeniu Ducha Świętego. Podkreśla, że te atrybuty nie są jedynie wyrazem zewnętrznym, ale wewnętrznymi przemianami wywołanymi relacją z Bogiem.
Wracając do Listu do Filipian, rozdział 4, wersety 6-7, czytamy: „Nie troszczcie się o nic, ale we wszystkim w modlitwie i błaganiach z dziękczynieniem powierzcie prośby wasze Bogu. A pokój Boży, który przewyższa wszelki umysł, będzie strzegł waszych serc i myśli w Chrystusie Jezusie”. Te wersety przypominają nam, że poprzez modlitwę i dziękczynienie możemy doświadczyć pokoju, który wykracza poza ludzkie zrozumienie, pokoju, który strzeże naszych serc i umysłów pośród wyzwań życia.
W Księdze Jana rozdział 15, werset 11 Jezus mówi swoim uczniom: „To wam powiedziałem, aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna”. W tym miejscu Jezus objawia, że Jego nauczanie ma na celu dawanie Jego naśladowcom radości, radości całkowitej i niezachwianej. Radość ta wypływa z głębokiej więzi z Chrystusem i zaufania w Jego obietnice.
Kiedy staramy się wprowadzać w życie Owoce Ducha w naszym codziennym życiu, pamiętajmy o znaczeniu radości i pokoju. Nie są to krótkotrwałe emocje, zależne od okoliczności, ale zakorzenione w naszej relacji z Bogiem. Pielęgnując ducha radości i pokoju, odzwierciedlamy charakter Chrystusa w otaczającym nas świecie i przynosimy chwałę Jego imieniu. Obyśmy nieustannie starali się kroczyć ścieżką prawości, pozwalając, aby Owoce Ducha objawiały się w nas i przyciągały innych do obfitego życia znalezionego w Chrystusie.
Cierpliwość i życzliwość
Cierpliwość, będąca owocem Ducha, to umiejętność przetrwania trudnych okoliczności bez poddawania się złości i frustracji. Jest to umiejętność spokojnego czekania na Boży czas i zaufania Jego planom. W Liście do Rzymian, rozdział 12, werset 12, apostoł Paweł napomina wierzących, aby „radowali się w nadziei, byli cierpliwi w uciskach, ustawicznie się modlili”.
Z drugiej strony życzliwość jest aktem okazania współczucia, empatii i dobrej woli wobec innych. Wymaga to bycia troskliwym, hojnym i delikatnym w kontaktach z otaczającymi nas ludźmi. List do Efezjan 4:32 nawołuje wierzących, aby „byli dla siebie nawzajem życzliwi, serdeczni i przebaczali sobie nawzajem, jak przebaczył wam Bóg w Chrystusie”.
Połączenie cierpliwości i życzliwości w pismach „Owoce Ducha” podkreśla znaczenie tych cnót w naszym chrześcijańskim życiu. Jako naśladowcy Chrystusa jesteśmy wezwani do okazywania tych cech w naszym codziennym życiu, odzwierciedlając miłość i łaskę Boga wobec otaczającego nas świata.
Kiedy kultywujemy cierpliwość i życzliwość jako Owoce Ducha, jesteśmy lepiej przygotowani do radzenia sobie z wyzwaniami, konfliktami i próbami w duchu łaski i pokory. Nasze działania i postawy wobec innych mogą być potężnym świadectwem Bożej miłości i dobroci, przybliżając ludzi do Niego.
Dobroć i wierność
Cnota dobroci jest głównym tematem Biblii, podkreślającym doskonałość moralną wynikającą z prowadzenia życia zgodnego z wolą Bożą. W Psalmie 23:6 napisano: „Zaprawdę dobroć i lojalna życzliwość będą mi towarzyszyć przez wszystkie dni mego życia i będę mieszkał w domu Pańskim na wieki”. Werset ten przypomina nam, że dobroć jest nie tylko cechą charakterystyczną Boga, ale także obietnicą daną tym, którzy chodzą Jego drogami.
Ponadto w Księdze Micheasza 6:8 znajdujemy pouczenie: „Pokazał ci, człowiecze, co jest dobre; A czego żąda od ciebie Pan, jeśli nie tego, abyś postępował sprawiedliwie, miłował miłosierdzie i pokornie chodził z Bogiem twoim?” Werset ten podkreśla, że dobroć nie polega jedynie na czynach zewnętrznych, ale także na usposobieniu serca, które stara się oddawać cześć Bogu we wszystkim.
Ponadto cnota wierności jest kluczowym elementem charakteru chrześcijańskiego. W 1 Liście do Koryntian 4:2 napisano: „Ponadto od szafarzy wymaga się, aby byli wierni”. Werset ten podkreśla wagę wierności w wypełnianiu obowiązków i ról powierzonych nam przez Boga.
Co więcej, w Lamentacjach 3:22-23 znajdujemy pewność co do wierności Boga: „Nieustająca miłość Pana nie ustaje; jego miłosierdzie nigdy się nie kończy; są nowe każdego ranka; wielka jest twoja wierność”. Werset ten przypomina, że wierność Boga jest niezachwiana i trwała, zapewniając nam nadzieję i bezpieczeństwo w naszej drodze wiary.
Delikatność i samokontrola
Pisma Święte Owoce Ducha są pięknym odzwierciedleniem przymiotów, które powinien uosabiać chrześcijanin. Do tych cnót zalicza się łagodność i panowanie nad sobą, dwie cechy, które idą w parze w okazywaniu dojrzałego i wiernego charakteru.
Łagodność, często pomijana w świecie, który ceni asertywność i siłę, jest potężnym atrybutem, który odzwierciedla serce Chrystusa. W Ewangelii Mateusza 11:29 sam Jezus oznajmia: „Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode mnie, bo jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych”. Łagodność nie jest słabością, ale raczej siłą pod kontrolą, chęcią okazania współczucia i zrozumienia nawet w obliczu konfliktu lub przeciwności losu.
Samokontrola natomiast to umiejętność panowania nad swoimi pragnieniami i impulsami. Jest to dyscyplina polegająca na opieraniu się pokusom i dokonywaniu wyborów, które przynoszą chwałę Bogu. W Księdze Przysłów 25:28 czytamy: „Jak miasto rozbite i pozbawione murów, jest człowiek, który nie panuje nad swoim duchem”. Samokontrola ma kluczowe znaczenie dla prowadzenia życia w prawości i prawości, dzięki czemu możemy przeciwstawić się pokusom grzechu i pozostać na ścieżce posłuszeństwa.
Kiedy kultywujemy łagodność i samokontrolę w naszym życiu, nie tylko odzwierciedlamy charakter Chrystusa, ale także doświadczamy przemieniającej mocy Ducha Świętego działającego w nas. Poprzez łagodność możemy budować mosty zrozumienia i pojednania, okazując miłość i empatię otaczającym nas osobom. Dzięki samokontroli możemy oprzeć się pokusom, które chcą nas sprowadzić na manowce i żyć w wolności, która wynika z poddania naszej woli woli Boga.
Rozmyślając o owocach Ducha Świętego i starając się urzeczywistnić te cnoty w naszym codziennym życiu, pamiętajmy o znaczeniu łagodności i samokontroli. Starajmy się być łagodni w kontaktach z innymi, okazując łaskę i pokorę w każdych okolicznościach. Obyśmy także panowali nad sobą w swoich myślach, słowach i czynach, dostosowując nasze życie do woli Boga i przynosząc owoce, które Go chwalą. Dajmy się poznać nie tylko dzięki naszym słowom, ale także owocom Ducha, które przynosimy, włączając w to piękne cechy łagodności i samokontroli.
Zrozumienie owoców Pisma Świętego
Miłość jest pierwszym owocem wymienionym na liście i często uważana jest za największą ze wszystkich cnót. W 1 Liście do Koryntian 13:13 Paweł stwierdza: „A teraz trwa wiara, nadzieja, miłość – te trzy; a z nich największa jest miłość”. Miłość to nie tylko emocja; jest to ofiarne i bezinteresowne działanie, którego celem jest dobro innych, a nie nasze własne.
Radość i pokój idą ręka w rękę jako owoce Ducha. Radość nie jest zależna od okoliczności, ale jest głęboko zakorzenionym zadowoleniem i radością, która wypływa z poznania Boga i Jego obietnic. Z drugiej strony pokój to spokój i harmonia, które wynikają z właściwej relacji z Bogiem i innymi ludźmi.
Cierpliwość, życzliwość i dobroć odzwierciedlają sposób, w jaki współdziałamy z innymi. Cierpliwość to umiejętność znoszenia trudnych okoliczności i ludzi bez utraty panowania nad sobą i popadnięcia w frustrację. Życzliwość i dobroć polegają na okazywaniu współczucia, hojności i uczciwości moralnej otaczającym nas osobom.
Wierność jest owocem, który mówi o naszej lojalności i zaangażowaniu zarówno wobec Boga, jak i innych. Wymaga to pozostania niezłomnymi w swoich przekonaniach i godnymi zaufania w naszych relacjach. Łagodność charakteryzuje się pokorą, łagodnością i łagodnym duchem w kontaktach z innymi.
Ostatnim wspomnianym owocem jest samokontrola, czyli zdolność do powstrzymywania naszych impulsów, emocji i pragnień. Aby dokonywać mądrych wyborów i unikać grzesznych zachowań, niezbędna jest dyscyplina, umiar i zdrowy rozsądek.
Zrozumienie owoców pism Ducha nie polega tylko na zapamiętaniu listy cnót, ale na umożliwieniu Duchowi Świętemu przemienienia nas od środka. Kiedy trwamy w Chrystusie i postępujemy krok za Duchem, owoce te w naturalny sposób pojawią się w naszym życiu, dając świadectwo o działaniu Boga w nas. Obyśmy starali się codziennie pielęgnować te owoce i odzwierciedlać charakter Chrystusa we wszystkim, co robimy.
Stosowanie owoców Pisma Świętego w życiu codziennym
Życie według nauk Biblii jest istotnym aspektem wiary chrześcijańskiej. Jeden istotny fragment, który prowadzi wierzących w ich codziennym życiu, znajduje się w Liście do Galacjan, gdzie apostoł Paweł pisał o owocach Ducha. Cnotami tymi są miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność i panowanie nad sobą.
Dla nas, naśladowców Chrystusa, niezwykle ważne jest włączenie tych owoców Ducha do naszego codziennego życia. Pomaga nam to nie tylko odzwierciedlać charakter Boga, ale także pozwala nam pozytywnie wpływać na otaczający nas świat. Zagłębmy się w każdą z tych cnót i zbadajmy, w jaki sposób możemy zastosować je w naszych codziennych interakcjach.
Miłość jest pierwszym owocem wymienionym na liście. Jako chrześcijanie jesteśmy wezwani, aby miłować się wzajemnie, tak jak Bóg nas umiłował. Oznacza to okazywanie bezwarunkowej troski, współczucia i życzliwości każdemu, kogo spotykamy, nawet tym, których może być trudno kochać. Praktykując miłość w naszych związkach i interakcjach, naśladujemy doskonałą miłość Chrystusa.
Radość jest kolejnym istotnym aspektem życia chrześcijańskiego. Choć okoliczności mogą się zmieniać, radość Pana pozostaje niezmienna. Radość możemy pielęgnować, skupiając się na błogosławieństwach w naszym życiu, wyrażając wdzięczność i znajdując zadowolenie w obecności Boga. Nasza radość powinna być światłem nadziei dla otaczających nas ludzi, wskazując im źródło prawdziwej radości, które znajduje się w Chrystusie.
Pokój jest potężnym owocem Ducha, który przekracza wszelkie zrozumienie. W chaotycznym i burzliwym świecie możemy być uspokajającą obecnością, ucieleśniając pokój w naszych słowach i czynach. Ufając Bożej suwerenności i opierając się na Jego obietnicach, możemy zachować wewnętrzny spokój i rozprzestrzeniać go na innych poprzez akty pojednania i przebaczenia.
Cierpliwość jest cnotą wymagającą wytrwałości i wytrwałości. W dynamicznym społeczeństwie, w którym najważniejsza jest natychmiastowa satysfakcja, ćwiczenie cierpliwości może być wyzwaniem. Jednakże ufając Bożemu wyczuciu czasu i pozostając niezłomnymi w obliczu prób, pokazujemy, że możemy polegać na Jego mądrości i suwerenności.
Życzliwość i dobroć idą ręka w rękę jako podstawowe cechy charakteru Chrystusowego. Okazując życzliwość, okazujemy łaskę i miłosierdzie innym, odzwierciedlając niesłabnącą miłość Boga do ludzkości. Dobroć oznacza prowadzenie życia w sposób uczciwy i prawy, przestrzeganie wartości moralnych i przeciwstawienie się niesprawiedliwości.
Wierność jest cechą charakterystyczną zaangażowanego chrześcijanina. Tak jak Bóg jest wierny swoim obietnicom, tak i my jesteśmy powołani do wierności w naszych relacjach, obowiązkach i służbie innym. Pozostając niezłomnymi i lojalnymi w naszej chodzeniu z Chrystusem, świadczymy o Jego wierności i dobroci.
Łagodność jest owocem, który emanuje pokorą i współczuciem. Zachowując delikatność w naszych interakcjach i reakcjach, okazujemy szacunek i uwagę innym, nawet w chwilach nieporozumień lub konfliktów. Łagodność jest potężnym narzędziem w budowaniu mostów i wspieraniu jedności w Ciele Chrystusa.
Samokontrola jest ostatecznym owocem Ducha i obejmuje dyscyplinę i powściągliwość. W kulturze, która gloryfikuje nadmiar i pobłażanie, praktykowanie samokontroli wyróżnia nas jako naśladowców Chrystusa. Zachowując umiar we wszystkich obszarach naszego życia i poddając swoje pragnienia woli Bożej, okazujemy posłuszeństwo i poddajemy się Jego kierownictwu.
Wzrastanie w owocach Pisma Świętego
Te dziewięć cech to nie tylko miłe gesty i zachowania; są to boskie atrybuty, które odzwierciedlają charakter samego Boga. Jako naśladowcy Chrystusa jesteśmy wezwani do kultywowania tych Owoców w naszym życiu, pozwalając im rosnąć i objawiać się w naszych interakcjach z innymi i naszych codziennych wyborach.
Miłość jest pierwszym i najważniejszym Owocem Ducha, o którym mowa. W 1 Liście do Koryntian 13:4-8 apostoł Paweł pięknie opisuje, jak naprawdę wygląda miłość w działaniu. Miłość jest cierpliwa i łaskawa, nie zazdrości ani nie przechwala się, nie jest dumna ani niegrzeczna, nie jest egoistyczna ani łatwo się gniewa, nie pamięta krzywd. Miłość zawsze chroni, ufa, pokłada nadzieję i wytrwa. Miłość nigdy nie zawodzi.
Radość to kolejny ważny owoc, do kultywowania którego jesteśmy zachęcani. W Liście do Filipian 4:4 Paweł nawołuje wierzących, aby „radowali się zawsze w Panu. Powtórzę jeszcze raz: radujcie się!” Radość nie zależy od okoliczności, ale od naszej relacji z Bogiem. Jest to głębokie poczucie wewnętrznego zadowolenia i pokoju, które wypływa z poznania Go i zaufania Mu.
Pokój jest niezbędny w chrześcijańskim postępowaniu. W Ewangelii Jana 14:27 Jezus mówi: „Pokój zostawiam wam; mój pokój daję wam. Nie daję wam tak, jak daje świat. Niech się nie trwoży serce wasze i nie lękajcie się”. Pokój ten przewyższa wszelki rozum i strzeże naszych serc i myśli w Chrystusie Jezusie (Filipian 4:7).
Cierpliwość, czyli cierpliwość, to cnota często wystawiona na próbę w próbach i wyzwaniach życia. W Liście do Rzymian 12:12 Paweł zachęca nas, abyśmy „byli radośni w nadziei, cierpliwi w ucisku, wierni w modlitwie”. Cierpliwość pozwala nam znosić trudności z łaską i ufnością w Boży czas.
Dobroć i dobroć idą w parze. W Liście do Efezjan 4:32 jesteśmy nawoływani, abyśmy „byli dla siebie nawzajem życzliwi i miłosierni, przebaczając sobie nawzajem, jak i Bóg wam przebaczył w Chrystusie”. Dobroć wypływa z czystego serca, które pragnie czynić to, co słuszne i godne szacunku w oczach Boga i innych.
Wierność jest oznaką prawdziwego uczniostwa. W 1 Liście do Koryntian 4:2 Paweł pisze: „Od tych, którym powierzono zaufanie, zależy, czy będą wierni”. Bycie wiernym oznacza bycie niezawodnym, godnym zaufania i oddanym całym sercem naśladowaniu Chrystusa.
Delikatność to cecha często pomijana we współczesnym świecie. W Kolosan 3:12 Paweł poleca wierzącym, aby „przyoblekli się we współczucie, życzliwość, pokorę, łagodność i cierpliwość”. Łagodność to siła pod kontrolą, umiejętność reagowania z wdziękiem i łagodnością nawet w obliczu przeciwności losu.
Samokontrola jest ostatnim Owocem wspomnianym w Galacjan 5:23. W Księdze Przysłów 25:28 czytamy: „Jak miasto, którego mury są zniszczone, taki jest człowiek, któremu brakuje panowania nad sobą”. Samokontrola to zdolność do powstrzymywania naszych impulsów, pragnień i emocji, prowadząca do życia w sposób umiarkowany i wstrzemięźliwy.
Często zadawane pytania dotyczące Pisma Świętego „Owoce Ducha”.
Pytanie: Jakie owoce Ducha są wspomniane w Biblii?
Odpowiedź: Owoce Ducha wspomniane w Biblii to miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność i panowanie nad sobą. (Galatów 5:22-23)
Pytanie: W jaki sposób można pielęgnować owoce Ducha w swoim życiu?
Odpowiedź: Można kultywować owoce Ducha, idąc krok w krok z Duchem Świętym, pozwalając Mu działać w nich i przez nie, aby ukazać te cechy w ich działaniach i postawach.
Pytanie: Dlaczego owoce Ducha są ważne w życiu chrześcijanina?
Odpowiedź: Owoce Ducha są ważne w życiu chrześcijanina, ponieważ odzwierciedlają charakter Chrystusa i ukazują przemianę, jaka zachodzi w życiu wierzącego dzięki działaniu Ducha Świętego.
Pytanie: Jaką rolę odgrywa wiara w wytwarzaniu owoców Ducha?
Odpowiedź: Wiara jest niezbędna do wydawania owoców Ducha, ponieważ to dzięki wierze wierzący ufają Bożej mocy, która może wzrastać i rozwijać te cechy w ich życiu.
Pytanie: Jaki związek ma praktykowanie samokontroli z owocami Ducha?
Odpowiedź: Praktykowanie samokontroli jest kluczowym elementem owoców Ducha, ponieważ wiąże się z posiadaniem dyscypliny w stosunku do swoich pragnień i działań, która jest wzmacniana przez Ducha Świętego działającego w wierzącym.
Pytanie: Czy dana osoba może wykazywać pewne owoce Ducha, nie posiadając innych?
Odpowiedź: Chociaż poszczególne osoby mogą okazywać niektóre owoce Ducha w sposób bardziej widoczny niż inne, to zbiorowe przejawy wszystkich tych cech odzwierciedlają pełnię działania Ducha w życiu danej osoby.
Pytanie: Skąd można wiedzieć, czy w swoim życiu wydają owoce Ducha?
Odpowiedź: Można rozpoznać, czy przynoszą owoce Ducha w swoim życiu, badając ich postawy, działania i reakcje na sytuacje, aby sprawdzić, czy są one zgodne z cechami opisanymi w Galacjan 5:22-23.
Pytanie: Jaki jest związek pomiędzy miłością i innymi owocami Ducha?
Odpowiedź: Miłość jest uważana za podstawowy owoc Ducha i służy jako podstawa wzrostu i rozkwitu innych owoców. Pozostałe owoce Ducha wypływają naturalnie z serca zakorzenionego w miłości.
Pytanie: Czym różni się radość od szczęścia w kontekście owoców Ducha?
Odpowiedź: Radość, jako owoc Ducha, wykracza poza tymczasowe okoliczności i zakorzeniona jest w nadziei i pokoju znalezionym w Chrystusie, natomiast szczęście często zależy od czynników zewnętrznych.
Pytanie: W jaki sposób owoce Ducha mogą wpływać na relacje z innymi?
Odpowiedź: Owoce Ducha mogą polepszyć relacje z innymi poprzez rozwijanie takich cech, jak cierpliwość, życzliwość i łagodność, które promują jedność, zrozumienie i łaskę w interakcjach.
Wnioski
Podsumowując, przypominamy sobie, jak ważne jest kultywowanie owoców Ducha w naszym codziennym życiu. Kiedy medytujemy nad pismami świętymi, które uczą nas o miłości, radości, pokoju, cierpliwości, uprzejmości, dobroci, wierności, łagodności i samokontroli, jesteśmy wezwani do ucieleśniania tych cech we wszystkim, co robimy. Pozwalając Duchowi Świętemu działać w naszych sercach i umysłach, możemy świadczyć o przemieniającej mocy Bożej miłości i łaski. Obyśmy nieustannie starali się wzrastać w tych cnotach i odzwierciedlać obraz Chrystusa w otaczającym nas świecie. Starajmy się, aby można było nas poznać po owocach, żyjąc zgodnie z pismami świętymi, aby wszyscy mogli zobaczyć i wychwalać naszego Ojca Niebieskiego.